Ik verblijf in mijn zusjes' huis. Ze is een weekje op vakantie.
Een leuk dorp, waar ik graag mag vertoeven. Elk voordeel heeft een nadeel.
Zondags uitslapen? Vergeet het maar, je wordt al vroeg wakker geschud.
Door de kerkklokken die uit volle borst het hele dorp wakker jengelen. En geloof me, dan is het erg vroeg.
Liggen blijven heeft geen zin, cappuccino wel om te ontwaken.
In de tuin luister ik met plezier naar het geluid van de blije vogels om me heen.
Na het ontbijt wandel ik relax mijn dag in en begin een nieuw recept uit te werken.
Op mijn laptop leef ik me helemaal er op uit en zie al het lekkers in mijn hoofd voorbij komen.
Ik word steeds enthousiaster. Morgen ga ik dit recept uitproberen. Spannend!
Leuk! mijn zusje komt vanavond terug. Lindy vraagt ‘wat eten we straks?’
Op z’n JENs beantwoord ik: 'laat je verrassen. Tot vanavond’.
Ik weet nooit ruim van te voren waarin we op een later moment trek in hebben.
De smaakpapillen zijn net zo veranderlijk als het weer.
Het is altijd een creatieve kunst om te bedenken wat ik ‘s avonds op tafel zet.
Spontaniteit, een mooie karaktereigenschap. Gewoon lekker doen. We moeten al zoveel.
Mijn afspraken in het social life staan in yin-yang verhouding.
Binnenkort ouderwets stappen met een goede vriend.
Het prettige aan hem ervaar ik dat ik niets hoef te plannen.
Op een moment dat we iets plannen, staan we een fractie later op de locatie.
Spontaniteit brengt veel leuke bijkomstigheden met zich mee: ontmoetingen, humor geschiedenis en het genieten.
Ook tijdens het reizen. Ik kan me nog goed heugen mijn solo trip door Thailand.
Rondtrekken met een zwaar bepakte rugzak, reizen per bus, boot en voettocht.
De ontmoetingen, elk met een eigen verhaal. Niets gepland, door het carpe diem beleefd.
Deze reis blijft goud waard. Een boek dat nooit uitgelezen raakt.
Dit brengt mij op het idee om straks een heerlijke CURRYSOEP op z’n JENs te bereiden.
Ik pluk het benodigde uit de moestuin en ga naar binnen.
In de koelkast ligt tahoe, in de donkere ruimte de groentes die ik bij de Toko heb gehaald.
Met de verse kruiden uit mijn tuin leg ik alles gereed voor de bereidingen.
Geen rijst, geen aardappelen maar CURRYSOEP.
Ik zet gauw de prosecco klaar, kunnen we proosten op onze zusjesliefde.
Bij binnenkomst straalt ze, precies wat ze hoopte Thaise currysoep op z’n JENs.
'JENs prosito! op onze liefde' en met een grote glimlach ga ik aan de slag.
Onder het koken, gezellig wijnen, praatten we bij over van alles.
Zo genieten. Lindy, mijn zusje, de beste! Ik wil haar met niemand ruilen.